Hiszpania, jak długa i szeroka obsadzona jest winną latoroślą – 69 denominacji winiarskich rozsianych po całym półwyspie. Nawet Baleary i Kanary nie oparły się winnicom. Kraj słynie z ogromnej różnorodności, obecnie produkuje wszystkie możliwe style wina.
Nakarmić kruki Saury to ikona, generał Franco to relikt przeszłości, zaś hiszpańskie winiarstwo to zdecydowana czołówka.
22 września, w Warszawie odbyła się XI Wystawa Win Hiszpańskich, która zgromadziła 30 wystawców i kilkadziesiąt razy więcej degustatorów.

Wysokość nad poziomem morza, odległość od morza, mikroklimat hiszpańskich wysp, rozmaitość gleb – wszystko to wpływa na to, jakie wino powstanie. Pod tym względem Hiszpania ma szerokie pole do popisu. La Mancha, Cava, Jerez, Jumilla, Lanzarote, Rioja, Ribera del Duero, Priorat, Chacoli de Vizcaya i wiele innych apelacji, dają niebywałe bogactwo smaków i stanowią w sumie największą powierzchnię upraw winorośli na świecie!

Odmiany lokalne są w przewadze. I chwała Hiszpanii za to. Wśród białych szczepów są Airen, Macabeo, Albarino, Verdejo, Xarel.lo. Jak na królestwo przystało i wśród win jest król. To Tempranillo, czerwona najważniejsza odmiana. Poza tym jest Garnacha, Carinena, Monastrell, Graciano, Bobal. Winiarze sadzą także szczepy międzynarodowe, w tym Chardonnay, Sauvignon Blanc, Riesling, i czerwony Merlot, Syrah, Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc i trochę Pinot Noir. Lubią je mieszać z lokalnymi odmianami.

Wystawa królewskich win umożliwiła ich degustowanie, a co za tym idzie cieszenie się ich niezwykłością.

Wyjątkowe było Itsasmendi 7, 2014 Bizkaia Txakoli. Kupaż Rieslinga (20%) oraz egzotycznie brzmiącego Hondarrabi Zuri (80%), gęsty zapach cytrusów, ziół, świetnie zbalansowany, leciutko pikantny, mineralny, słonawy w końcówce. Bizkaiko Txakolina to region charakteryzujący się rozwojem przemysłu ciężkiego i urbanizacją. Rolnictwo udało się utrzymać dzięki wytrwałości tutejszych rolników, którzy trwali w tradycyjnych uprawach i walczyli o uznanie ich jakości. Jednym z tych osobliwych i tradycyjnych produktów jest właśnie Txakoli. Warto o tym pamiętać.

Kataloński Carinyena Old Vines 2013, w smaku słodko-gorzki, truskawki i czereśnie, delikatnie ziołowy z miękkimi taninami.

Maudes z Bodegas Lezcano Lacalle to 85% Tempranillo i reszta Merlot. Wino z przyjemnie przydymionym czerwonym owocem, aksamitne na podniebieniu.

I oczywiście Jerez czy Xeres, wino wzmocnione, wyjątkowo popularne w Anglii, stąd bardziej znane jako Sherry.

Amontillado Tradicion VORS ze szczepu Palomino to głęboki i odurzający zapach orzechów, mocno skoncentrowany, długo pozstawia rozkoszny posmak.

Hiszpania to również królestwo deserowej Malagi i musującej Cavy. Wielowątkowość iberyjskich win jest wręcz niemożliwa do opisania w jednym artykule. Z pewnością nie raz będziemy do nich powracać.

Wspomniana już różnorodność przejawiała się również w etykietach, pomysłowych i ujmujących, często humorystycznych i ciekawych graficznie. To etykiety, które podczas wyboru butelki nacieszą i rozbawią oko niejednego winopijcy.

Na koniec odpowiemy sobie jeszcze na pytanie, gdzie dzisiaj zmierza winna Hiszpania? Mniej białych win i mniej starzonych i fermentowanych w beczkach. Wina organiczne, biodynamiczne i naturalne. Uprawa winorośli na wyższych wysokościach, dłuższe leżakowanie dla win musujących. Wina robione przez nowe, młode pokolenie, które z pewnością wniesie wiele świeżości.

Dopełnieniem degustacji były smakowite przekąski. Galaretka z pigwy z serem owczym Manchego z La Manchy – to dopiero płodna kraina. Odważny Don Kichot, wyborne wina i jeszcze znakomite sery. Oberżyna z ostrym rokforem i orzechem włoskim, pulpeciki z jagnięciny i pomarańcze z krewetkami.

Uroku imprezie dodał również klimat XIX wiecznej, ceglastej fortecy, świetna organizacja i miły personel.

Autorka tekstu: Tatiana Mucha